Sint Gertrudiskerk

Hoe oud de Sint Gertrudiskerk is, weten we niet helemaal zeker. Bij opgravingen in een hoek van de kerk zijn graven uit de 12^e eeuw gevonden. En volgens bronnen is men in 1350 al begonnen om het kleine kerkje wat er stond af te breken om daarna te beginnen met de bouw van een grotere kerk. Dit moest een ‘Kruisbasiliek worden in Brabantse Gotiek’, een hele grote kerk dus. Maar door de stadsbrand van 1397 weten we jammer genoeg niets over de bouw en dit oude kerkgebouw, want alleen de toren heeft de brand overleefd. De kerktoren is dus ouder dan het huidige kerkgebouw.

Begin 15^e eeuw begon men met de herbouw van de Sint Gertrudiskerk. Door bouwkundige Everaert Spoorwater en later de architecten Anthonis en Rombout Keldermans groeide de kerk. Deze grootse plannen, ‘het Nieuwe Werck’, voor de Gertrudiskerk zijn nooit volledig afgebouwd.

In 1580 werd de kerk geplunderd en in 1587 werd het een kerk voor de protestanten. In 1622 werd de kerk door de belegering van soldaten van de Spaanse legeraanvoerder Spinola licht beschadigd. In 1747 deden de Fransen soldaten het iets grondiger. Door hun bombardement raakte de hele kerk verwoest.

Vanaf 1752 werden de kerk en toren weer opgebouwd en kreeg de toren zijn achtkantige spits die we nu nog zien. Hierdoor kreeg de toren zijn bijnaam ‘Peperbus’. In 1951/1952 is de toren nog gerenoveerd. Maar tijdens de grote renovatie van de kerk ontstond in 1972 een grote brand en verdween een deel van (hoge) dak. Dit is door geldgebrek nooit meer hersteld.

De Sint Gertrudiskerk wordt nog steeds gebruikt voor kerkdiensten en er worden regelmatig (orgel)concerten gehouden. Ook is de kerk als monument te bezoeken. Je kunt zelfs de toren beklimmen.